top of page
  • Amies
    • 1 minuten om te lezen

Beetje laat

Ik zit inmiddels al weer drie dagen in dit zakje en ik denk dat ze mij vergeten zijn. Dat ik zo klein ben is mijn redding, anders was ik vast al gestikt. Nou ja, klein…eerder dun, want als ik me uitvouw ben ik best lang. Vind ik zelf. Had ik daar eerder aan gedacht, dan hadden ze me nooit in het zakje gekregen!

Recente blogposts

Alles weergeven

‘Ben jij zomaar een stipje?’ Helder blauw hangt het daar in de lucht. Ik loop er omheen. Boven, onder, van opzij, het lijkt van alle kanten op een stipje. Ik druk mijn vinger er zachtjes tegenaan. Het

‘Hé, wij zijn hetzelfde, wat grappig.’ ‘Nou, nee hoor. Kijk zie je dit tentakeltje? Dat is net even anders.’ Trots zwiept hij het op en neer. ‘Hé, jullie zijn hetzelfde, wat leuk.’ ‘Nee, wij zijn niet

Ik wandel het tuinpad op en zie naast de tegels een rijtje kruisjes staan, gemaakt van takjes en een touwtje. Eén, twee, drie, …, twaalf kruisjes. Elk bij een bergje aarde. Twaalf? Ik blijf verwonderd

bottom of page