- Amies
Mijn lichtje
Onder het motto, het hoeft niet altijd van een kant te komen, heb ik vannacht met mijn zaklamp naar de maan geschenen. Ze antwoordde met een warme straal die aan mijn neus kriebelde en meteen besefte ik dat het licht van mijn zaklamp weinig voorstelde. Op dat zelfde moment persten de batterijen hun laatste stroompje uit en langzaam doofde mijn licht. Teleurgesteld liep ik naar binnen. ‘Maar Amies,’ klonk het van boven ‘het is toch de gedachte die…’ Met een harde klap viel de deur achter mij dicht.