Vandaag zat ik onder een tegel. Ik had behoefte aan een plekje voor mij alleen en ben uiteindelijk daar terecht gekomen; een losliggende tegel in een verzakt gedeelte van een voetpad. Ik had een paar wormen en pissebedden verwacht en misschien wel een enkele oorwurm, maar er zat niks. Heerlijk. Zodra het begon te regenen werd me duidelijk waarom. Al het water verzamelde zich boven en onder deze tegel en zakte op het diepste punt verder de grond in. Ik zakte langzaam maar zeker mee tot ik uiteindelijk uitkwam in het grondwater. Daar dobber ik nu nog steeds. Zo nu en dan passeer ik een andere ziel die ook niets liever wilde dan vandaag even alleen zijn, teruggetrokken onder een tegel. We groeten elkaar beleefd en verder houdt hier gelukkig iedereen zijn mond.
- Amies