‘Ben jij zomaar een stipje?’
Helder blauw hangt het daar in de lucht. Ik loop er omheen. Boven, onder, van opzij, het lijkt van alle kanten op een stipje. Ik druk mijn vinger er zachtjes tegenaan. Het voelt als een stipje. Ik luister van héél dichtbij. Niks. Dan tuit ik mijn lippen en zuig het naar binnen. Ik proef en spuug. Geen smaak.
‘Volgens mij dien jij nergens voor,’ zeg ik.
Langzaam verbleekt het stipje en wordt steeds kleiner, tot het verdwenen is. Wat achterblijft is een klein zwart gaatje. Even voel ik mij alleen maar dan zie ik verderop iets dat lijkt op een groen spikkeltje. Ik loop er heen.
‘Ben jij zomaar een spikkeltje?’