Ik wandel het tuinpad op en zie naast de tegels een rijtje kruisjes staan, gemaakt van takjes en een touwtje. Eén, twee, drie, …, twaalf kruisjes. Elk bij een bergje aarde. Twaalf? Ik blijf verwonderd staan, maar dan ineens rinkelt een belletje. Snel loop ik naar de voordeur en laat mijzelf binnen. Ik geef mijn vriendin een kus en zij knikt zwijgend naar mijn aquarium. Aan de bak hangt een papiertje, maar het is niet de tekening die ik daar vandaag had verwacht. Het spijt me pap staat erop. Ik kijk in de bak en zie dat deze is gevuld met frambozenlimonade. Ik zucht en schud mijn hoofd maar kan tegelijkertijd een glimlach niet onderdrukken. ‘Hij is boven?’ vraag ik. Ze knikt en zegt: ‘Hij is uit zichzelf al vroeg naar bed gegaan.’ Ik loop de trap op en open voorzichtig zijn kamerdeur. Nog net zie ik hoe hij diep wegkruipt onder zijn dekbed. Ik ga op de rand van zijn bed zitten en zoek naar woorden. Op het tafeltje naast zijn bed ligt een tekening die hij gisteren al gemaakt had. Een tekening van twaalf vrolijke vissen met de tekst ‘Gefeliciteerd met dierendag lieve vissen, HOERA!’
- Amies